Het is 20 maart 2012 als we voor het eerst voet aan land zetten in Cambodja, een land waar we nog nooit waren geweest en wat het eerste deel was van een trip door Oost Azië. Later zouden we onze reis voorzetten in Vietnam. We landen in Siem Reap, de derde stad van Cambodja met ongeveer 140.000 inwoners. Elders in deze nieuwsbrief zullen we wat meer in detail ingaan op de politieke situatie en dus ook de problematiek, welke dit voor een groot deel van de bevolking met zich meebrengt.Ons reisdoel was gedurende een aantal dagen een van de wereldwonderen, t.w. de monumenten van Angkor Wat te bezoeken. Dit hebben we gedurende een aantal dagen met de auto, de fiets en te voet gedaan. Het was een schitterende ervaring.De duizenden Boeddha beelden, maar ook de Hindoe figuren waren van ongekende schoonheid, zeker als je weet dat het complex stamt vanuit de 12e eeuw. Toch was ons bezoek niet uit de verf gekomen als we niet de beschikking hadden over onze gids Pich Sovirak, een bijzonder integer, maar bovenal inspirerend mens. Niet alleen begaan met de toerist, maar bovenal begaan met z’n land en z’n bevolking.Een middag waren verder geen activiteiten gepland, dus nam Virak(z’n roepnaam) de gelegenheid te baat om ons mee te nemen naar een dorpje/gehucht op enkele kilometers afstand van Siem Reap,t.w. Svay Thom Village en ons toch de erbarmelijke omstandigheden te laten zien waar de plaatselijke bevolking onder moest leven. Naast het gegeven dat het al bijzonder ingewikkeld is om hun hoofd boven water te houden qua voedsel is ook water een groot probleem. Virak probeert toeristen enthousiast te krijgen een bedrag te doneren om waterputten te kunnen realiseren, zodat een van de eerste levensbehoeften verzekerd zijn. Het heeft ons geraakten wij hebben besloten een waterput te doneren, maar daarnaast heeft Virak ons op een dusdanige wijze geïnspireerd dat wij hebben besloten het niet bij deze ene put te laten, maar ons te gaan inzetten voor de realisatie van meerdere putten (voor iedere “woning” een put) en wellicht kunnen we ook nog een vorm van betekenis spelen om de hutten te gaan voorzien van golfbeplating zodat ze tijdens de regenperiode ook “droog”kunnen wonen. Het idee van een Stichting ontstond en met trots kunnen we vertellen dat per 25 oktober 2012 de Stichting IRSA Foundation is opgericht.
De naam IRSA Foundation verdient enige verklaring. Ons bedrijf,VISSER GROEN B.V., fungeert als dochteronderneming al jaren onder de Holding IRSA Visser Groen Holding B.V. IRSA is een afgeleide van de voornamen van onze dochters Iris en Sanne, twee meiden die voor ons uiteraard essentieel zijn en m.n. gedurende de periode dat wij in de afgelopen 25 jaar ons bedrijf verder hebben ontwikkeld. Inmiddels is er op “advies niveau” gedurende een aantal jaren IRSA Consultancy actief en daar alle bedrijven commercieel actief zijn, werd een grote wens realiteit dat er nu ook een “sociaal actief bedrijf” zich hierbij heeft gevoegd, zonder enige vorm van winstbejag, maar puur en alleen voor activiteiten in het kader van menselijke ondersteuning. Uitgangspunt is dat VISSER GROEN B.V. zich zal ontplooien tot hoofdsponsor van de Stichting ten einde alle administratieve en randvoorwaardelijke zaken te financieren zodat alle financiën die worden gegenereerd voor 100% ten gunste komen van de plaatselijke bevolking. Jaarlijks zal IRSA Foundation uiteraard middels een jaarverslag volledig openheid van zaken geven omtrent inkomsten en uitgaven.
De derde stad van het land is Siem Reap, spreken we uit als “sie-em riep”, letterlijk: Siam Verslagen. Vanwege de aanwezigheid van de tempels van Angkor Wat landen er jaarlijks miljoenen toeristen op het nabij gelegen vliegveld.Azië omarmt je direct alsook dat we meteen de vriendelijkheid en gastvrijheid ervaren. Het verplaatsen met de tuk-tuk geeft het gevoel dat jezelf deelneemt aan het best wel chaotische verkeer.Verkeer wat in hoofdzaak wordt bepaald door tuktuks, taxi’s en duizenden scooters. De plaatselijke bevolking is bijzonder arm, hoewel men in de staden m.n. in het gebied van The Old Market, tracht er nog iets van te maken door locale producten aan toeristen te slijten. Op het platteland heeft dit geen kans van slagen.
Zo’n duizend jaar geleden was Cambodja een onderdeel van het grote Khmer rijk wat eerst Angkor Thom en later Phnom-Penh als hoofdstad had. Vanaf de 15de eeuw wordt de opgebouwde rijkdom teniet gedaan door de talloze oorlogen, o.a. met Vietnam. Vanaf 1953 is Cambodja, na 90 jaar door de Fransen te zijn geregeerd, een koninkrijk met toenmalig koning Norodom Sihanouk op de troon. Velen herinneren de ellende waar het land daarna mee is geconfronteerd: de 600.000 burgerslachtoffers tijdens de Vietnamoorlog, de aanvallen op de Vietcong; het schrikbewind van Pol Pot met naar schatting tussen de 1 en 3 miljoen doden (25% van de bevolking) en denk aan de “killing fields”, kortom een land wat heel veel ellende heeft meegemaakt. Ook nu heerst er nog veel onrust, daar corruptie hoogtij viert en dit ten koste gaat van de bevolking. De corrupte regering steekt de miljoenenopbrengst van de massale houtkap in eigen zak en Cambodjanen die er tegen in opstand komen riskeren hun leven Kortom, bevolking die een vorm van ondersteuning meer dan verdient. Dit kan dan ook alleen maar als er een direct contact en betrouwbaar contact is met deze plaatselijke bevolking en we hebben in de persoon van Pich Sovirak deze persoon ontmoet. Hij neemt voor ons de honneurs voor de Cambodjanen waar.
Zoals in de aanhef bij “Het Idee” aangegeven is het gebrek aan waterputten de aanleiding voor ons initiatief.
Toen we door het dorpje Svay Thom Village liepen, werden we lijfelijk geconfronteerd met het gebrek aan water bij de bevolking.
De mensen klampten ons aan en lieten via Virak de verzoeken in de vorm van smeekbedes horen. Immers, wij, de toeristen worden ervaren als de mega rijke westerlingen, die wellicht een lichtpuntje kunnen vormen in hun oneindig lijkende duisternis.
Het is duidelijk.We zijn verkocht en een dag later geven we aan Virak aan dat wij een waterput gaan doneren. Maar het blijft toch achtervolgen.Immers, we zijn ons ervan bewust hoe wij het thuis hebben en hoe de zaak er bij hen voor staat.Gegeven is het feit dat dit op zoveel andere plekken op de wereld ook het geval is, maar dit maken wij mee en dus is dit voor ons de aanleiding om er wat mee te doen. Maar dit heeft uiteraard alleen maar kans van slagen met de medewerking, eerst van vrienden en bekenden en later wellicht van onze talloze relaties door heel Nederland. Immers, ondanks onze talloze problemen en individuele sores, is dit niet vergelijkbaar met de armoede van een ongelooflijk groot deel van deze bevolking. We hebben een ingang en een contact. Het dorp Svay Thom Village is onze doelgroep geworden.In een volgende nieuwsbrief zullen we meer vertellen over de bewoners van dit dorp.
Nadat we hadden besloten onze inzet te gaan formaliseren en we dus een Stichting zouden gaan oprichten, hebben we contact gezocht met een vaste relatie van ons, notaris mr. Eggo van Leusden.
Alle donaties moeten direct ten gunste van de mensen in Cambodja komen en dus waren we uitermate verrast,maar ook bijzonder erkentelijk dat dhr. Van Leusden spontaan toezegde de akte voor de oprichting pro deo te verzorgen.
We zien dit derhalve dan ook als een directe donatie voor ons project en we zijn het notariskantoor van Leusden hiervoor dan ook meer dan erkentelijk. Op donderdag 25 oktober 2012 heeft de feitelijke ondertekening plaatsgevonden. Nogmaals onze dank hiervoor. Een officiële Stichting is in onze beleving noodzakelijk om duidelijk te maken dat we het niet over een eenmalige actie of zomaar een ingeving hebben.
Het moet een structureel karakter hebben en het doel van de Foundation is omschreven als “het verbeteren van de leef- en woonomstandigheden van mensen die beneden het minimale bestaansniveau moeten leven, dit in de breedste zin van het woord en deze doelstellingen zullen projectmatig worden geïnitieerd”. In dit geval is het project de waterputten van Cambodja, maar de Foundation zal wellicht ook andere projecten gaan opstarten als dit binnen de mogelijkheden van het bestuur uitgevoerd kan worden.Wie is het bestuur. Secretaris en nestor van de Stichting is Kees van Noort, penningmeester is Annemarie van Noort en voorzitter is Dirk Visser.
Tijdens ons verblijf ontstond een eerste initiatief en een vervolg moest er gaan komen. Toch was e.e.a. nog niet officieel geregeld en er moest wel geld gegenereerd gaan worden. Op 4 september 2012 waren wij 25 jaar getrouwd en de gewoonte een feestje te bouwen hielden we erin. Alle vrienden werden uitgenodigd en met een kleine 50 vrienden en familie hebben we, dankzij uitstekende weersomstandigheden een heerlijke avond beleefd,waarbij, op ons verzoek, de waterputten van Cambodja centraal stonden. Wij hadden geen andere wensen dan dat een ieder die was uitgenodigd ook aanwezig kon zijn…en een ieder was er. Cadeaus waren niet aan de orde,maar ons verzoek was wel om veel, heel veel geld te geven voor de waterputten. Complimenten voor de talloze originele wijze waarop het geld is gegeven. En er is veel geld gegeven kunnen we zeggen. Aan het eind van de avond konden we een bedrag neertellen van ruim € 650,00. Hiermee wisten we zeker dat niet alleen wij gelukkig waren met zoveel vrienden om ons heen, maar kunnen we tevens diverse gezinnen in Svay Thom Village gelukkig maken.
Dit was een eerste nieuwsbrief om m.n. iedereen die ons gedurende het proces van “in oprichting” reeds hebben gesteund en diverse achtergrond informatie te verstrekken. We gaan nu e.e.a. wat professioneler aanpakken, nu alles is geregeld met de Kamer van Koophandel en de bank. De ANBI-status zullen we gaan aanvragen en een plan de campagne gaan maken. Een website maken, e-mail adres etc., om op efficiënte en constructieve wijze te communiceren. Gaarne zouden we van jullie willen vragen onderstaand kader in te vullen en dit per omgaande te retourneren. Wij hopen in het begin van het nieuwe jaar met een volgende nieuwsbrief te komen.
